Beste Onk lezers,

Laat me beginnen met te zeggen dat ik het een hele eer vind om ons bedrijf op dit forum te mogen voorstellen.

’t Lekkerland is een zelfoogstboerderij, dat betekent dat de deelnemers zelf hun groenten komen oogsten. Je steekt zelf de handen uit mouwen en komt op ons veld zelf je wortels uit de grond halen en spruiten van de plant trekken. Wanneer je na een lange werkdag, even de tijd kan nemen om op ons veld uw groenten te komen oogsten, kom je vanzelf minder gestresseerd thuis. Ons leven speelt zich steeds meer af achter een computerscherm, waardoor we onze band met de natuur aan het verliezen zijn en we niet meer stilstaan bij de afkomst van ons voedsel. Op ’t Lekkerland hebben kinderen en volwassenen terug de ervaring om zelf hun wortel of radijs uit te grond te trekken, en dat smaakt vaak dat tikje beter. We streven naar een gezonde geest in een gezond lichaam, die dan ook het gezond verstand heeft om zijn leefmilieu te verzorgen als een goede huismoeder.

Het idee om ’t Lekkerland op te richten kregen we toen we het CSA principe leerde kennen. CSA staat voor community supported/supporting agriculture, landbouw voor en door de lokale gemeenschap. Ik ligt het concept nader toe a.d.h.v. 3 belangrijke pijlers:

1.Ecologische duurzaamheid:

1. 1. Biologische teeltwijze = Landbouw zonder het gebruik van pesticiden, herbiciden en kunstmest. Dat is niet enkel belangrijk voor je eigen gezondheid maar ook om de gezondheid voor de planeet. De huidige voedselproductie heeft het gebruik van 3 bovenstaande producten nodig om ons voedsel zo goedkoop mogelijk in de winkel te krijgen.  Landbouwsubsidies hebben de schaalvergroting, het gebruik van monoculturen, grote landbouwmachines, pesticiden, herbiciden en kunstmest gestimuleerd, in naam van efficiëntie en voedselzekerheid. Al snel bleek dat deze landbouwmethoden erg destructief zijn voor onze landbouwgronden die wereldwijd enorm gedregradeerd zijn de laatste decinnia. Denk bv. ook aan het gbruik van DDT, een kankerverwekkende stof die tot op de dag van vandaag terug te vinden is in onze landbouwgronden, ondanks het feit dat dit product reeds is verboden van 1973. Het product heeft namelijk een halveringswaarde van 30 jaar. Tot de dag van vandaag hebben bedrijven als Bayer en Monsanto teveel politieke macht om producten als glyfosaat of neonicotinoïde (waarvan bewezen is dat het voor massale bijen-en insectensterfte zorgt) in omloop te houden. Om onze landbouwgronden vruchtbaar te houden voor de komende generaties, is het hoogstnoodzakelijk dat men stopt met monoculturen en het belang van biodiversiteit in de bodem erkent. Technieken als diepploegen zorgen ervoor dat het zuurstofrijk leven en zuurstofarm leven, dat in de bodem aanwezig is, afsterft. We hebben echter de regenwormen, bacteriën, schimmels en al het andere bodemleven nodig om gezonde voeding te kunnen telen. Wetenschappers van o.a. de Verenigde Naties zeggen al jaren dat we terug moeten naar een kleinschaliger, biologisch en zo lokaal mogelijk landbouwsysteem. Het is een grote misvatting dat we de agro-industrie nodig hebben om de wereld te voeden. Tot op de dag van vandaag wordt 80% van ons voedsel geproduceerd door familiale landbouw. De agro-industrie produceert vooral soja en maïs om ons vee te voeden. Het is inderdaad zo dat we minder vlees gaan moeten eten als we duurzaam met onze planeet willen omgaan. We hebben geen 6 miljoen varkens nodig in België.
   2. Lokaal geteelde groenten: Minder voedselkilometers, geen boontjes uit Kenia of asperges uit Peru. Het is niet normaal dat het goedkoper is om groenten duizenden kilometers te transporteren dan een lokale boer een eerlijk loon te betalen.
   3. Minder voedselverspilling: We weten voor hoeveel mensen we groenten telen en proberen ons aanbod af te stemmen op de vraag, rekening houdend met de vruchtwisseling en diversiteit. Op de zeldzame momenten dat er overschot is, wordt het ter plaatse gecomposteerd en als voedsel teruggegeven aan de bodem, zonder dat het verpakt en getransporteerd is geweest.
   4. Minder verpakking: Deelnemers brengen zelf hun mand/zakjes mee. Zakjes worden trouwens meermaals gedeeld en hergebruikt.

2) Economische duurzaamheid = Lokale fairtrade.

Deelnemers betalen in het begin van het jaar een oogstaandeel. Dit betekent dat ze de groenten die zij dat jaar gaan oogsten reeds betalen in januari, op een moment dat ze nog niets geoogst hebben. Dit is een vorm van voorfinanciering en risicospreiding. Op deze manier is de boer verzekerd van zijn inkomen. Het risico op een mislukte oogst wordt dan gespreid over het aantal deelnemers. Het zijn dan niet enkel de schouders van de boer die deze last moeten dragen. Het risico op een mislukte oogst wordt in dit systeem beperkt door de enorme diversiteit aan groenten. We telen, gespreid over het jaar, 70 verschillende groenten. Als 1 groente mislukt, kan je nog 69 andere groenten oogsten. Als bij een bloemkoolteler een lading bloemkool mislukt, heeft dat veel grotere gevolgen. Daarenboven zijn onze landbouwtechnieken duurzamer. Door het gebruik van groenbemester, … is onze grond gezonder en dus beter bestand tegen droogtes en extreme weersomstandigheden. Onze gronden doen zelfs aan CO2 opslag: Door ons humusgehalte in onze bodems op te krikken, wordt er koolstof/CO2 in de bodem opgeslagen. In tegenstelling tot gangbare landbouw waar, door de degradatie van onze landbouwgrond, de koolstof in de bodem afgebroken wordt en dus in onze atmosfeer terecht komt.

Onder economische duurzaamheid valt ook het aspect van transparante boekhouding. Onze leden kunnen onze boekhouding inkijken en 1 keer per jaar leggen wij onze cijfers voor. Op dat moment hebben zij zeggenschap over het loon van de boer. Door deze transparantie en het direct contact met de leden, krijgt de boer een eerlijk loon voor zijn werk. Op deze manier proberen we de landbouw opnieuw een toekomst te geven in een land waar er 24 boeren per week stoppen. De boeren krijgen geen eerlijke prijs meer voor hun product en moeten soms zelfs leveren onder de productiekost. Dit omdat de prijzen bepaald worden door de grote spelers in de voedselketen, die elkaar beconcurreren om de laagste prijs te kunnen bieden. 50 jaar geleden spendeerden we 50% van ons inkomen aan voeding, momenteel is dat amper 10%.
We willen in ons eigen voedsel kunnen voorzien en niet afhankelijk zijn van goedkope import uit het buitenland. Dat is een heel kwetsbaar systeem dat staat of valt met de prijs van de olie.

3) Sociale duurzaamheid:

Door bet betrekken van de deelnemers bij de werking van de boerderij en door gelegenheden te creëeren waar leden de kans krijgen om elkaar te ontmoeten, trachten we ook een sociale duurzaamhied te creëeren waar mensen elkaar leren kennen en elkaar kunnen ondersteunen, zodat er een hechte gemeenschap kan ontstaan. Geen verbittering of polarisering op een CSA

Wie nog meer wil horen, of gewoon is wil langskomen, is altijd welkom op ’t Lekkerland in de Zeutestraat in Puurs. Voor meer info zie onze website http://www.tlekkerland.beof de website van het CSA netwerk http://www.csa-netwerk.be